Obradoiro con fiestras

O ohqtomr, que é o tipo que mira polo ollo da vaca, puxo na rede un invento (no sentido etimolóxico do termo, como Teodomiro, vaia): vai ir facendo un libro de poemas á vista dos internautas, dándonos a posibilidade non só de presenciar o proceso, senón tamén de opinar sobre el.

Cunqueiro dicía “o poema é a parte que eu teño na Creación”, e non llo imos discutir, hai efectivamente algo de “deus” en todo creador, pero con esta proposta imos asistir a unha descentralización do parnaso e a unha democratización do panteón, que quen sabe, igual remata por ser república.

Visitádelle este obradoiro aberto ó público.

Quixotes coherentes (quixotes de coello do monte ós froitos do monte)

Por alusións nos comentarios dun post anterior imos dar unha receita con quixotes de coello (xa se explicou alí que son as patas dianteiras, e como isto demostra a orixe galega de Cervantes).

Chámanse “quixotes coherentes” porque todo o que levan é do monte: o coello, loureiro, romeu, castañas e setas. Tamén levan viño, allo e cebola, sal, e pementa, que non son do monte, pero si comúns en calquera asado (que é como se lle chama realmente ós guisos).

(Salvidade 1: sacrificando un pouco a estética, resulta máis práctico utilizar o coello todo, que no sabor pouco se diferencian as outras talladas dos quixotes, e parece un desprezo para o bicho tirar con elas, pero tamén se poden gardar -conxeladas- para outra preparación).

-Comezamos por poñer en adobo as talladas de coello, con allo picado, pementa, loureiro (unha folliña pequena picada), romeu, e viño tinto, que non ten que cubrilas, pero debemos darlles a volta para que o collan por tódolos lados. Témolo neste adobo unhas 12 horas polo menos, para quitarlle o “bravío”.

(Salvidade 2: se non dispoñemos de escopeta nin permiso de armas pódese recorrer a coello do súper, neste caso non é necesario que estea tantas horas no adobo -o de granxa non ten “fresquío”-, e os tempos de asado serán menores).

-Nunha pota, na que nos caiban as talladas todas sen necesidade de que remonten unhas nas outras, botamos un centímetro de aceite de oliva. Salgamos as talladas e botámolas no aceite, a lume vivo, e dámoslles a volta para que se fagan un nada polos dous lados. A continuación baixamos o lume ó mínimo.

-Engadimos cebola picada e deixamos que se vaia guisando a lume baixo ata que a cebola estea dourada. Entón engadimos o prebe no que o tivemos a remollo (o viño e as especias), e deixamos seguir guisando uns corenta minutos (se é coello de granxa media hora chega). Se se queda seco e quere torrar engadimos máis viño, ou se nos parece que ten viño abondo unha pouquiña auga.

-Mentres se vai facendo o coello pelamos unhas castañas e dámoslles un fervor (uns cinco minutos), escorrémolas e quitámoslles a tona de dentro.

-Lavamos e picamos (en anacos grandes) unhas setas. As mellores para isto son os boletos, pero tampouco quedan mal as cantarelas (outra salvidade: os champiñóns do súper poden facer as veces se non temos outras).

-Botamos na pota as castañas e as setas, e deixamos a lume baixo uns 20-30 minutos. As setas soltarán auga, pero se ameaza con torrar hai que engadir líquido (máis viño, ou auga, como se dixo), pero con tino, é mellor engadir ós poucos que pasarse.

-Se queremos esmerarnos na presentación final retíranse as talladas, unhas cantas castañas que estean enteiras (hai que coidar de non movelas moito para que non se desfagan todas), e a maioría das setas. O que queda pasámolo pola batedora, debería quedar un prebe tipo puré pouco espeso. Servimos nos pratos unha tallada, un pouco prebe, unhas cantas setas e dúas ou tres castañas adornando.

Lamento non ter foto. Cando o volva facer poñereina.

Xa me diredes...

Actitude

Antes pasaba de todo, agora non me molesto.

Oposicións

Nalgunhas oposicións á Xunta as probas van ser só en galego (hai quen aínda anda a piar porque se manteña posibilidade de escolla de idioma), eu creo que non abonda con iso, que hai que cambiar o propio modelo de acceso, e ocórreseme que, na procura de inspiración, se podía botar unha ollada ó pasado:

Antigamente os departamentos de recursos humanos das casas rurais efectuaban durísimas probas de oposición á hora de contrataren persoal ou servizos. Xeralmente o morgado constituíase en tribunal único e sometía os candidatos a unha proba de esforzo e rendemento (entraban a proba a facer un traballo), ou a unha proba de enxeño, (mellor dito, a un test de personalidade que se convertía en problema de enxeño para o “opositor”).

Un dos servizos que máis habitualmente se precisaban eran empresas de construcción, é dicir, meter canteiros: Facer unha obra na casa implicaba acoller unha cuadrilla de canteiros (xeralmente pontevedreses ambulantes) a durmir e comer polo tempo que durase a construcción, e a mantenza era un tema a ter particularmente en conta (nada sobraba daquela, e a cuadrilla podían ser oito ou máis persoas, entre pinches, peóns e oficiais canteiros, e a obra durar meses), e naturalmente podíase facer unha rigorosa selección á hora de contratar este servizo. Nunha ocasión a proba consistiu en que o xefe da cuadrilla debía responder á pregunta "¿Que se fai cando lle serven a un o caldo moi quente?", e as respostas dos candidatos foron:

O primeiro: “Botarlle rafas ou faragullas de pan, pois con estas sopas arrefría e faise máis gustoso”.
O segundo: “Agardar a que se poña morno comendo o compango e dándolle á conversa”
O terceiro: “Bótaselle un pouco viño, co que enfría e colle bo sabor”
O Cuarto: “Mestúraselle unha pouca auga fría”.

As conclusións do amo da casa foron claras: o primeiro é un comellón e sairá cara a súa mantenza, o segundo é un galbán, un lacazán que gusta máis da conversa que do traballo, o cuarto é un adulador, pois o caldo ten auga de seu de abondo, e o terceiro é o escollido, pois o viño, se é con moderación, dá forza para o traballo, e sabor ó caldo, sobre todo se este non é moi bon. Un goto de viño non debe faltar na mesa duns traballadores.

Reis Magos, os

De neno os reis dicían que me traerían "Un corre e verás, un salta paredes e un mira pra tras"
(hai que pronuncialo ben, co seu retintin: "uncorreverás-unsaltaparedes-iónmirapratrás")

Unha brincadeira... e cumprían ou non a súa palabra.

Non era nada, pero bótoos de menos.

Fumar